Time flies when you're having fun, that's for sure!!

Precies vier weken geleden ben ik in Sydney aangekomen. Nu ik dit hier opschrijf besef ik me dat de tijd echt heel snel gaat. Dit betekent namelijk ook dat ik al op 1/6e (!!) van mijn tijd bij het gezin zit! Dat klinkt alsof ik alweer bijna vertrek, dus laat ik daar maar niet bij stilstaan. Waar ik voor jullie wel bij stil wil staan zijn al mijn geweldige ervaringen hier Down Under tot nu toe. Ik ga proberen het kort te houden. Mocht je meer willen zien: de foto's op mijn facebook geven een goede indruk van mijn leven hier en ook in dit geval zeggen beelden meer dan woorden :)

Goed, waar te beginnen?! With the family I guess:) De familie is echt super leuk, de kindjes zijn super lief en het voelt nog steeds als een hele goede match (hopelijk geldt dit ook voor hen haha). Ik voel me thuis in het huis, de familie betrekt me bij andere activiteiten maar laat me ook mijn eigen gang gaan dus mijn leven hier bevalt me goed! Canberra is niet een hele boeiende stad. Er is super veel natuur in en om Canberra (dus ook Kangaroos!), er zijn heel veel shoppingcentres en alles is makkelijk en snel bereikbaar met de auto. Voor een gezin is dit echt een ideale stad! Voor jongeren (val ik nog onder die doelgroep?! Probably not haha) is het wat minder interessant, hoewel er ook in het centrum van Canberra van alles te doen is. Uiteindelijk moet je het zelf overal leuk maken en dat kan hier natuurlijk ook :)

Naast het gezin heb ik inmiddels ook andere mensen leren kennen. Andere au-pairs, zoals een Belgisch en Italiaans meisje, maar ook locals uit Canberra. Het is leuk om met een local Canberra te verkennen en zo meer te weten te komen over de geschiedenis van Australië, want eigenlijk weet/wist ik daar heel weinig vanaf. Dat geldt ook voor de sporten hier trouwens. Vorige week was de Melbourne-cup, ik had er nog nooit van gehoord maar hier in Australië is dat het belangrijkste sportevenement. Het is een paardenrace en iedereen zet geld in op het paard dat volgens hen gaat winnen. Het was een race van 3 minuten, leuk om te zien maar ik begrijp nog steeds niet waarom dit zo'n belangrijk evenement is. Dan is er ook nog cricket, dat seizoen is net gestart dus dat komt nu ook vaker langs op televisie. Ze hebben me geprobeerd de regels uit te leggen maar ik snap er nog steeds niks van, wie weet komt dat nog. En dan is er nog Australian Football. Dat seizoen is net afgelopen, ook daar snap ik nog niks van. Genoeg om nog iets over te leren dus!

Met de Italiaanse au-pair ben ik een weekend naar Sydney geweest, dat is zon'n gave stad!! Het is ideaal dat mijn gezin daar een appartement heeft, want nu hoef ik alleen te betalen voor de reis naar Sydney en alles wat ik daar doe. We hebben o.a. een tour door Sydney gedaan waarbij we de belangrijkste spots in Sydney hebben gezien en meer over Sydney te weten zijn gekomen en we hebben een wandeling langs de kust gemaakt vanaf BondiBeach. Wow wat is het daar mooi!! Het is niet te vergelijken met de kust in Nederland. De zee is zo mooi, de rotsen langs de kust, het zand.. Alles is prachtig. Het weer was iets minder mooi dit weekend, maar desalniettemin was het een super leuk weekend.

Mijn werkdagen hier zijn vrij lang en soms ook best vermoeiend, hoewel ik steeds meer gewend raak aan het ritme hier. Ik begin meestal rond 8 uur, en rond 18 uur ben ik klaar. Rond die tijd zijn we aan het eten, dus meestal ben ik pas echt klaar als de kids rond 19 uur in bed liggen, tenzij ik eerder afspreek met iemand of iets anders te doen heb want dan kan ik gewoon op tijd weg. Op woensdag ben ik vrij en op vrijdag ben ik rond 12 uur klaar. Drie lange dagen dus, maar vanaf vrijdagmiddag al lekker weekend! Het blijft zo mooi om het simpele maar fijne leven van de kids te zien. In de speeltuin maken ze vriendjes, ongeacht waar de andere kindjes vandaan komen of hoe ze eruit zien. Ze zijn tegen iedereen aardig, zijn blij met alles wat ze krijgen en willen dat iedereen het goed heeft. Zelfs als Erin tijdens een spel ziet dat ik voor de tweede keer ga verliezen, helpt ze me (stiekem) winnen zodat we allebei een keer hebben gewonnen. Dat is zo schattig! Net als het Australische accent bij de kindjes trouwens, als ik dat hoor is mijn dag al snel goed. So cute!!

Inmiddels ben ik gewend aan het praten in het Engels, of eigenlijk om alles te doen in het Engels. Het is gek om nu in het Nederlands te schrijven, omdat ik amper Nederlands praat, lees of schrijf de laatste tijd. Ik praat zelfs in het Engels tegen mezelf, that sounds weird right?! Doordat ik bijna alleen nog maar in het Engels praat verbetert mijn Engels ook super snel, wat heel fijn is want anders wordt het wel erg lastig om goed te communiceren hier. Tegelijkertijd zou het ook best fijn zijn om af en toe Nederlands te kunnen praten met het gezin hier, zodat ik echt kan zeggen wat ik wil en niet iets zeg waarvan ik weet hoe ik het moet zeggen terwijl ik eigenlijk iets anders wil zeggen. Even niet hoeven nadenken over de juiste woorden is een stuk minder vermoeiend. Met Erin (4 jaar) ben ik een boek aan het maken met de vertaling van Engelse woorden in het Nederlands, zodat zij Nederlands kunnen leren en ik Engels, haha. Leuk om te doen en om hen Nederlands te horen praten. Woorden als 'school' zijn het leukste!;) Als we de tafel dekken hoor ik regelmatig 'vork, mes en lepel' langskomen, hoe leuk is dat!

Het grootste verschil met mijn blog na de eerste week is denk ik dat ik nu, na een maand, af en toe mijn lieve Nederlandse vriendjes en familie mis. Ik ben nu een maand weg, voor het eerst ben ik zo lang zonder vrienden of familie en ook nog eens zo ver weg. Het zou zo fijn zijn om even mijn familie en vriendinnetjes te zien en te kunnen omhelzen, maar helaas is de afstand daar iets te groot voor. Nu lijkt het eigenlijk niet eens alsof ik aan de andere kant van de wereld zit, ik blijf het gevoel houden dat ik binnen een paar uur in Nederland kan zijn (wat eigenlijk wel fijn is). Ik betrap mezelf er soms op dat ik tegen mezelf zeg: 'ik ben gewoon in f*cking Australië, hoe vet is dat?!' Op deze momenten besef ik dat het eigenlijk heel bijzonder is dat ik hier nu ben, dat ik dit fantastische land mag ontdekken, nieuwe vrienden ontmoet, geweldige werkervaring opdoe en tegelijkertijd een bijzondere band met dit gezin kan opbouwen. Dus ook als ik me nu soms even afvraag waarom ik al mijn familie en vriendjes heb achtergelaten in het kleine kikkerlandje, denk ik bij mezelf: I am in f*cking Australia, that's why!' And that makes sense to me :)

Opeens ben ik aan de andere kant van de wereld!

Wat een start van dit avontuur!! Inmiddels ben ik er 5 dagen, maar stiekem lijkt het al langer. Zoveel nieuwe indrukken, en dan ook nog eens een reis van 25 uur om hier te komen.. Afijn, ik zal bij het begin beginnen :-)

Dinsdag vloog ik, EINDELIJK, naar Sydney. Wat heb ik daar lang naar uitgekeken!! Het kon me de laatste dagen niet snel genoeg gaan, maar op Schiphol werd het toch best wel spannend. Afscheid nemen van familie en vrienden is natuurlijk het minst leuke aan dit avontuur, waardoor ik ook wel een beetje opzag tegen mijn vertrek op Schiphol. Gelukkig had ik veel vriendjes gezien op mijn afscheidsfeestje en had ik hen dus al gedag gezegd. Dit was zo gek! Op Schiphol was dit nog gekker, want toen stond daar mijn familie om me uit te zwaaien. Ik heb dan ook wel een paar traantjes moeten wegslikken, zeker na de douane. Want toen was het definitief. Ik wist niet wanneer ik mijn lieve broertje en zusje weer zou kunnen knuffelen en wanneer ik mijn vader en moeder weer zou zien. Eenmaal in het vliegtuig ging het weer goed en had ik alleen maar heel veel zin om in Sydney aan te komen!

That said, it took me about 25hours to get to Sydney. Pfff wat een lange reis met weinig slaap! Gelukkig waren de vluchten fijn, dus woensdagavond kwam ik dan eindelijk in Australie aan! Daar werd ik opgehaald door mijn hostdad, waarna we direct doorgingen naar het appartement in het centrum van Sydney. Wow wat een super gave plek is dat!! Simon, mijn hostdad, woont hier doordeweeks omdat hij in Sydney werkt en de afstand naar Canberra te groot is om dat elke dag te rijden. Ik ben daar gebleven tot vrijdagmiddag, en het was echt fantastisch. Op de rooftop zit een zwembad met zo'n suuuuper gaaf uitzicht over Sydney, echt niet te geloven als je daar staat! Het appartement ligt midden in het centrum van Sydney, dus alles is goed te bereiken vanuit daar. Op donderdag ben ik met Thomas, een oud-collega die al 10 maanden in Australie zit, en zijn vriendin Michelle Sydney ingegaan. Het was zo fijn om nog even Nederlands met hen te kunnen praten en ook super leuk om Thomas weer te zien! Zij konden me veel hele gave plekken laten zien, waardoor ik direct verliefd werd op Sydney. Echt, kom naar Australie als je de kans hebt! Het is de lange reis meer dan waard! :-)

Op vrijdagmiddag zijn we naar het gezin in Canberra gegaan, dus toen heb ik eindelijk de rest van het gezin ontmoet! De meisjes stonden klaar met tekeningen voor mij en er kwam net een appeltaart uit de oven (thanks mam voor die hint;-)) dus ook dit begin was heel erg leuk. De rest van het weekend heb ik kennis gemaakt met de kinderen, met Canberra (en de Kangaroos natuurlijk!) en de gewoontes binnen het gezin zodat ik maandag direct kon starten. En ook dat ging goed. Op maandag heb ik het oudste meisje, Brianna, naar school gebracht en ben ik met Erin thuis gebleven. Het weer was perfect, 26 graden en strakblauwe lucht, dus we zijn lekker buiten bezig geweest en hebben veel lol gemaakt samen.

Nog steeds heb ik er heel veel zin in en ik heb er ook nog steeds vertrouwen in dat het super leuk wordt de komende 6 maanden. In het begin zal het af en toe wat lastiger zijn, want ik ken nog niemand, ik mis mijn familie, vrienden en eigen gewoontes en ik weet hier nog niets te vinden, maar het gezin is zo aardig dat ze me overal bij willen helpen en met me meedenken. So it will be fine! Daarnaast, in het weekend kan ik naar een appartement in Sydney met het beste uitzicht ever! Mijn Engels gaat super snel vooruit, rijden aan de andere kant van de weg begint te wennen, iedereen is erg aardig en geïnteresseerd en, last but not least, het weer is hier fantastisch! So it definitely was a great start of my adventure!

Het echte aftellen is begonnen!

Wow de tijd vliegt nu echt voorbij! Waar ik de vorige keer nog vier weken te gaan had tot het avontuur zou beginnen, heb ik nu nog maar vier (!!) dagen! En dat terwijl ik hier al vanaf april mee bezig ben... Het heeft wat tijd gekost om dit te kunnen gaan doen, maar nu is het dus echt bijna zo ver! In juli heb ik mijn eigen huisje al opgezegd zodat ik de laatste maanden wat meer kon sparen (Thanks Mam, Kier en Maart!!) Inmiddels is mijn laatste werkdag ook voorbij en heb ik dus geen eigen huis én geen baan meer. Dat is echt heel gek, want vanaf mijn 15e heb ik altijd wel een baantje gehad. Gelukkig duurt deze situatie maar een week, want vanaf volgende week zit ik al in Australië!

Even wat meer informatie voor jullie beeldvorming van mijn avontuur: Het komende half jaar woon ik bij een gezin in Canberra en werk ik daar als au-pair. Dit betekent eigenlijk dat je als grote zus bij het gezin komt wonen. Kost en inwoning krijg ik dus, en ook iedere week wat zakgeld zodat ik in mijn vrije tijd wat leuke dingen kan doen en meer van Australie kan zien. Het gezin bestaat uit vader, moeder en drie kinderen van 2, 4 en 6. Lekker druk dus! De vader werkt en woont doordeweeks in Sydney, de moeder werkt 4 dagen per week in Canberra; je ziet al waarom ze nu een au-pair nodig hebben. Ik breng ze naar school of naar de opvang, haal ze op, breng ze naar andere activiteiten en ik vermaak ze als ze thuis zijn. Ik werk ongeveer 35uur per week en in mijn vrije tijd kan ik dus doen wat ik wil. En aangezien het nu lente is in Australie en het dus zomer wordt, gaat het me vast lukken om mijzelf daar te vermaken. Terwijl het hier steeds kouder wordt, wordt het daar steeds warmer. Ik kan echt niet wachten tot ik eindelijk weer die heerlijke zon voel. Na deze 6 maanden in Canberra ben ik van plan door de rest van Australie te gaan reizen en nog veel meer van deze mooie wereld te gaan zien. Goed, ik geloof dat dit wel duidelijk is, tot zo ver mijn jaloersmakende beeldvorming voor jullie.

Bij dit avontuur hoort natuurlijk ook een minder leuke kant. Ik ga helemaal alleen naar de andere kant van de wereld, naar een gezin dat ik nauwelijks ken en naar een cultuur die ik niet ken. Hoe ik het daar ga vinden is de grote vraag, waar ook ik het antwoord niet op weet. Wat ik wel al weet is dat dit het engste is wat ik tot nu toe heb gedaan, maar tegelijkertijd kan ik ook niet wachten om te vertrekken. Ik heb zoveel zin om het gezin te leren kennen, Australie te zien en nieuwe mensen te ontmoeten. Ik zal mijn vrienden en familie zeker gaan missen, ook daarvan weet ik niet hoe het zal gaan. Maar ondanks al deze onzekerheden, denk ik dat dit echt een 'once in a lifetime' ervaring word waar ik dus ook voornamelijk heel erg van ga genieten! En in moeilijke tijden kan ik gelukkig altijd terugvallen op alle lieve mensen hier in Nederland :-)

Aangezien ik dinsdag al vertrek en voor die tijd niets meer zal plaatsen, ook nog even wat info over hoe we contact kunnen houden. Ik zal hier (waarissaar.reismee.nl) af en toe een update plaatsen, net als op facebook en instagram (sarie89, voor de mooie plaatjes uit Australie). Via skype (sarie89) kunnen we gratis bellen, dus ook daar kun je me toevoegen. Mijn e-mailadres is sarielensen@hotmail.com, en mijn huidige NLse nummer neem ik ook mee (maar zal ik daar niet veel gebruiken.) Ik krijg ook een Australisch nummer, wat ik tegen die tijd door zal geven. Je kunt je op mijn website ook aanmelden voor een mailinglist, zodat je een mailtje krijgt als ik iets nieuws heb geplaatst. Zo mis je dus echt niets ;-)

Oke, that's it I guess! Mijn volgende update komt vanuit Australie! Ik hoop ook af en toe iets van jullie te horen, dus vergeet niet soms te reageren of even een kort berichtje te sturen!! Vind ik héél leuk!

Liefs, Sarie

Voor alles een laatste keer

Het aftellen is begonnen!! Over precies vier weken zit ik in het vliegtuig en vlieg ik via Kuala Lumpur naar Sydney. Vanaf dan gaat mijn nieuwe avontuur als au pair en backpacker beginnen. Iets waar ik de afgelopen maanden heel erg naar uitgekeken heb en waar ik nu dan ook echt naar begin af te tellen.

Dit aftellen gaat gepaard met de bewustwording dat ik veel dingen voor de laatste keer ga doen en al heb gedaan. Een raar idee, want tot voor kort bestond voor mij de zin 'voor alles een eerste keer' alleen maar en nu komt daar de zin 'voor alles een laatste keer' bij. Voordat ik aan iets nieuws ga beginnen, waarbij er heel veel nieuwe eerste keren zullen volgen, zal ik eerst veel dingen hier moeten afronden met een (voorlopige) laatste keer. Dit geldt bijvoorbeeld voor mijn werk: vandaag moest ik voor het laatst om 6 uur 's ochtends beginnen en op 2 oktober werk ik daar dan eindelijk echt voor de allerlaatste keer. Iets wat ik vier jaar geleden al had willen zeggen, maar wat nu dan eindelijk gaat gebeuren.

Naast dat dit allemaal heel erg leuk en spannend is, voelt dit toch ook een beetje eng. Want iets voor de laatste keer doen betekent ook stoppen met iets en de vertrouwde wereld achter je laten. Alles waarvan ik zeker weet dat ik dat goed kan, doe ik straks niet meer en iedereen die ik goed ken ga ik gedag zeggen. Ik stap compleet uit mijn comfort-zone en ga de uitdaging aan om van een heel nieuw hoofdstuk in mijn leven iets onvergetelijk moois te maken. En aangezien ik uitdagingen nooit uit de weg ga, denk ik dat ik hierin ook grandioos ga slagen. Want naast dat het een beetje eng is, kan ik ook niet wachten om juist in het onbekende te stappen en daar een ander, eigen leven op te bouwen voor het komende jaar.

Het afgelopen jaar is niet mijn beste jaar geweest, er is veel gebeurd in korte tijd waarbij ik heel veel over mezelf en over anderen heb geleerd. Een van mijn belangrijkste lessen? Volg je hart, wat anderen daar ook van denken of zeggen. Ook daarom stap ik op 13 oktober in het vliegtuig en doe ik wat velen wel zouden willen maar niet durven: alleen op reis naar een onbekend land voor onbekende tijd. And it's going to be awesome!